1qism
Yaxyo ibn Harma Abu Yusufning shunday deganini naql qiladi: «Men hadisi sharif va fiqh ilmini o`rganishni istardim. Juda kambag`al edim, pulim yuk edi. Otam ham vafot etgandi. Bir kuni men Imom A'zamning yonida ekanimda onam keldilar va: < Men ham onam uchun ishlab, onamga xizmat qilishni tanlab, ilm olishdan voz kechishni o`yladim. So`ngra shunga qaror qildim. Bir kuni ustozim Imom A'zam shogirdlari orasida meni ko`rmagani uchun chaqirtirdi va: «Seni bizdan ayirgan sabab nima?>> - dedi. Men: «Turmush og`irligi, afandim», dedim. Majlis tugab, yonidagilar ketgach, menga ehtiyojim bo`lgan bir qancha narsalar ehson qildi. Bergan narsalari orasida bir qancha kumush tanga ham bor edi. So`ngra aytdiki: «Bularni ishlat, tugasa menga aytasan, faqat, darslarimizdan qolma». Bergan pullari tugagan kuni men aytmasimdan oldin yana pul berardi. Doimiy davom etgan bu holatni ko`rib, mening pulim tugaganini unga Alloh taolo bildiryapti, Uning karami bilan anglayapti deb tushunardim. Ustozimning bu ehson va ikromiga erishish sababidan ilmga ham ega bo`ldim. Alloh taolo unga go`zal mukofot, mag`firat va yaxshiliklar ato etsin». Ustozi Imom A'zamning darslari boshlanganida bir kuni onasi kelib ustoziga: < Imom Yusuf ilmi etuk olim bo`lgach, uni bir vazifaga tayinladilar. Vazifasi bilan yurganida bir kuni Horun Rashid uni ovqatlanishga taklif qildi. Dasturxonga sariyog`, bodom va eryong`oq kuygan Horun Rashid: «Bulardan e, doim ham bunday eguliklar ikrom qilinmaydi», - dedi. Bu holat qarshisida yillar oldin ustozining onasiga aytgan gaplarini eslab tabassum qildi. Horun Rashid: <