Turkiyadan uchib kelgan samolyotda ogʻir bemor bor. Shu sababdan aeroportdagilar besaramjon. Xizmatchilar har qayerda yugurgilab yurishibdi. Styuardessalar juda bezovta. Shu toʻpolonda aeroportning uchoqlar toʻxtash joyida bir qizcha paydo boʻldi. U samalyotlardan biriga chiqib, kabinaga kirdi. Shturval oldida barzangi bir erkak oʻtirardi.
— Kechirasiz, amaki, bu samolyot jannatga uchadimi? — soʻradi qizcha. Uchuvchi javob berish oʻrniga mikrofonli quloqchinni taqib : “Samolyotda 6-7 yoshli qizcha”, — deb xabar berdi. Qizaloq uchuvchining koʻzlariga qovogʻini uygancha qarab turdi, soʻng: “Men sakkiz yoshdaman”, — dedi jahl bilan. Zum oʻtmay harbiy yigit qizchani koʻtargancha samolyotdan olib chiqdi. U harbiyning qoʻllaridan chiqib ketishga urinar, tipirchilar, hadeb “Men oyimni oldiga borishim kerak!” deb qichqirardi. Biroz yurishgach qizchani styuardessaga topshirdi va u qizchaning qoʻlidan mahkam ushlab oldi. Endi qizcha bir oʻgʻiz ham soʻz aytmay, jim borardi.
— Oying qayerda? — soʻradi.
— Jannatda, — javob qildi. — Jannat esa juda balandda. Buni muallim oyim aytgan.
— …Jannatda yaxshi oyilar yashaydi.
— Nega unda yaxshi oyilar bolalarini tashlab ketishdi?
— ...
— Xudo yaxshi, — dedi qizcha. — Lekin nega u bolalarning yaxshi oyisini olib qoʻyadi, bolalar esa ularni sogʻinib yigʻlashadi. Nega?
Styuardessa bu savollar oldida ojizdek qizchaning koʻzlariga termuldi.
— Siz koʻp uchasizmi? — yana soʻradi.
Ayol javob oʻrnida bosh irgʻab qoʻydi.
— Jannatgachi, jannatga uchganmisiz?
— Yoʻq… Ammo qachondir uchishni hohlardim, — dedi.
Qizcha toʻxtab qoldi. Qoʻllarini uning qoʻllaridan boʻshatdiyu, “Men hozir uchishni hohlayman”, deya oʻzini olomon ichiga otdi. Ayol chaqqonlik qilib, uning bilaklaridan mahkam tutib qoldi.
Mehribonlik uyi darvozasi oldida politsiya mashinasi turibdi. Qizcha ichkariga kirishi bilan tarbiyachisi yugurib kelib, uni bagʻriga bosdi. Qayerda eding, deb soʻroqladi. Bola esa jim. Ularning atrofiga ayvonchada oʻtirgan bolalar ham kelib toʻplandi.
— Muallim oyi, men jannatga uchadigan samalyotni topolmadim… — dedi qizcha koʻzlaridan duv-duv yosh oqizib. Tarbiyachi yana uning yuzlaridan oʻpib, asta shivirladi: “Qaniydi shunday samolyot boʻlganida, hammanggizga oʻzim chipta olib berardim…”
Jalol MIRZOZODA